Σε 10 Χρόνια Σκοποβολής από το 0 στο 90! (Never give up)
Το όχι και τόσο μακρινό έτος 2014 σε μία μικρή πόλη της Μακεδονίας ένα ακόμα νεαρό άτομο, ίσως και παιδί ,θα μπορούσε να πει κάποιος, αποφασίζει πώς θέλει να ασχοληθεί με ένα άθλημα που να διαφέρει από τα στερεότυπα αθλήματος όπως μπάλα, καλαθοσφαίριση και τα υπόλοιπα. Κάτι το οποίο να μπορεί να το κάνει για ατελείωτα χρόνια χωρίς να πονάνε τα πόδια του, χωρίς να έχει χτυπημένα γόνατα ή τραυματισμένους αστραγάλους. Παράλληλα ήθελε κάτι καινούργιο, με λίγο κόσμο και ανερχόμενο που τότε δεν το ήξερε πάρα πολύ κόσμος. Ο δρόμος τον οδήγησε σε ένα μικρό σκοπευτικό σύλλογο που τότε έξω από την κλειστή πόρτα του συλλόγου βρήκε γραμμένο σε ένα πλαστικοποιημένο χαρτί Α4 ένα κινητό τηλέφωνο και ένα όνομα. Κάλεσε το κινητό και μετά τις απαραίτητες συστάσεις το παιχνίδι είχε ξεκινήσει.
Σε ένα μικρό σκοπευτήριο που βρισκόταν αρκετά έξω από την πόλη ξεκίνησαν όλα. Μπαίνοντας στο εν λόγο σκοπευτήριο σε εμφανές σημείο υπήρχε μία μεταλλική ταμπέλα που παρέπεμπε στους επισκέπτες να έχουν μαζί τους προστατευτικά ακοής και όρασης. Ακόμα υπάρχει. Θα μπορούσε κάποιος εύκολα να καταλάβει πώς χωρίς αυτά σκοποβολή δεν γίνεται. Και έτσι είναι. Εκεί τον περίμενε ο αρμόδιος εκπαιδευτής με τον οποίο είχε προηγηθεί η τηλεφωνική επικοινωνία. Μια φιγούρα που σίγουρα σου έμενε στο μυαλό καθώς η σωματική του διάπλαση και το ύψος του παρέπεμπαν σε κάποιον με ιστορικό στο θέμα γυμναστική . Του λέει έλα να δούμε τι ξέρεις ρίχνοντας μερικές σφαίρες.
Σε εκείνη την χρονική στιγμή αξίζει να σημειωθεί πως άθλημα της πρακτικής σκοποβολής ήταν σε βρεφικό στάδιο. Αν κάποιος τότε πήγαινε στο σκοπευτήριο και έριχνε 10 με 20 σφαίρες σέ ένα σημείο με μικρή συγκέντρωση βρισκόταν σε καλό επίπεδο. Πράγμα που το νεαρό αυτό άτομο ουδεμία σχέση είχε. Για του λόγου του αληθές από τις 10 σφαίρες που καλέστηκε να ρίξει σε ένα στόχο λίγο πολύ στα 5 μέτρα κατάφερε να έχει στο χάρτινο στόχο μία ή δύο σφαίρες. Βέβαια και αυτές εύκολα θα μπορούσαν να βρίσκονται εκτός στόχου αφού με δυσκολία έβλεπες που βρίσκονται. Η έκφραση του εκπαιδευτή μάλλον ήταν μοναδική καθώς ακόμα και μέχρι σήμερα μετά από 10 χρόνια ,δεν υπάρχει νέος σκοπευτής που να έχει καταφέρει αυτή την "Δύσκολη" επίδοση όντας εντελώς αρχάριος. Ο προπονητής την συζητάει ακόμα και το αξιοσημείωτο είναι ότι όταν κάποιος νέος αθλητής απογοητεύεται τον φέρνει ακόμα και τώρα σαν παράδειγμα . Παράδειγμα καθώς τώρα μετά από 10 χρόνια οι περισσότεροι αθλητές του ίδιου συλλόγου ξέρουν αυτό το νεαρό άτομο και δυσκολεύονται να πιστέψουν αυτή την μικρή ιστορία πλέον.
Ένα ολόκληρο χρόνο αυτό το νεαρό άτομο πήγαινε στο σκοπευτήριο και έκανε ακριβώς την ίδια άσκηση. Είχε ένα χάρτινο στόχο πρακτικής σκοποβολής στημένο στα 7 μέτρα και έριχνε 50 σφαίρες στο ίδιο σημείο. Σκοπός της άσκησης ήτα να καταφέρει να ρίξει σε συγκέντρωση 10 σφαίρες . Όντας εντελώς ξένο το άθλημα έριχνε το μήνα 50 σφαίρες που ακόμα κα για τα δεδομένα εκείνης της εποχής ήταν πολύ λίγες. Κάποια στιγμή ήταν τότε χειμώνας ο ίδιος εκπαιδευτής, ναι αυτός ο ίδιος συνέχιζε να τον προπονεί...., του λέει: "θα πάω με κάποιους αθλητές μας σε ένα μικρό αγώνα, θέλεις να έρθεις να δεις τι κάνουμε;;". Ήταν η πρώτη φορά που ακούστηκε η λέξη "αγώνας" και παρότι θα ήταν μόνο ως θεατής ο νέος αθλητής δέχτηκε με μεγάλη χαρά την πρόσκληση. Δεν θα ξεχάσει πώς ακόμα στην υποδοχή του σκοπευτηρίου όπου γινόταν οι εγγραφές των αθλητών άκουγε τους πυροβολισμούς των πιστολών που ερχόταν από τα στάδια του αγώνα. Η εμπειρία ήταν κάτι πρωτόγνωρο και ταυτόχρονα συναρπαστικό. Φανταχτερά πιστόλια, αθλητές με χρωματιστές μπλούζες με τα σήματα των συλλόγων τους έριχναν υπό την πίεση του χρόνου ταυτόχρονα σε διαφορετικά στάδια του αγώνα. Ξεχώριζε το γεγονός που έβλεπε παντού όπλα να "περιφέρονται" στις ζώνες τον αθλητών σε κοινή θέα με όλους τους κανόνες ασφαλείας τότε να του μοιάζουν ομολογουμένως "ξένοι".
Ο αγώνας τελείωσε και μερικούς μήνες μετά το έτος 2015 ο νεαρός αθλητής πλέον έλαβε μέρος στον πρώτο του αγώνα έχοντας αποσπάσει την 6η θέση . Η ένταξη του στο άθλημα της πρακτικής σκοποβολής είχε γίνει. Με πολύ αργά βήματα σιγά, σιγά έκανε όλο και περισσότερες προπονήσεις στο σκοπευτήριο και μέσα στο σύλλογο στην ξηρά προπόνηση. Την ίδια χρονιά έλαβε μέρος στο πρώτο πρωτάθλημα πρακτικής σκοποβολής που ονομάζεται ακόμα και σήμερα Πρωτάθλημα Α ζώνης απόσπασε την 10η θέση ανάμεσα σε αθλητές από την Μακεδονία και την Θράκη. Είχε ακόμα δρόμο.
Τρία χρόνια μετά το έτος 2018 έχοντας μεσολαβήσει ένας χρόνος παίζοντας ως κριτής σε αγώνες κλείνει η χρονιά στο ίδιο πρωτάθλημα της Α ζώνης στην 9η Θέση. Η πρακτική σκοποβολή είχε γίνει ένα καλό "μικρόβιο" που δεν περνούνε με τίποτα. Δεν ήταν τόσο τα αποτελέσματα που με πολύ αργούς ρυθμούς βελτιωνόταν αλλά κυρίως οι νέες φιλίες και τα πράγματα που μάθαινε αγώνα με τον αγώνα για ένα άθλημα σταθερά είχε συμμετοχές 250 με 320 αθλητών κάθε χρόνο. Τα χρόνια περνούσαν και τα αποτελέσματα δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο κάτι το ξεχωριστό . Ένας ακόμα σκοπευτής που δεν ήξερε να κρατάει με την σωστή τεχνική το πιστόλι του ήταν κάπου στην 10άδα όταν αθλητές με τα ίδια χρόνια στο άθλημα ίσως και λιγότερα απλά παίζανε πολύ ψηλά στην κατάταξη. Οι ώρες που αφιέρωνε μέσα στο σύλλογο για να κάνει ξηρά προπόνηση λίγο πολύ δεν μπορούσαν να καταγραφούν. Μετακινήσεις, αλλαγές γεμιστήρα, εικονικά στάδια και πολλές ακόμα τεχνικές φαινόταν να δουλεύουν σωστά τότε. Όμως το χρονόμετρο με πραγματικές σφαίρες στο πεδίο βολής είχε άλλη άποψη. Ο προπονητής παρόλα αυτά δεν σταμάτησε να πιστεύει στο καλύτερο μέλλον..
Συνοπτικά τα επόμενα χρόνια έως το 2021 υπήρχε μια σταθερότητα έως και πτωτική απόδοση . Στον χώρο είχαν μπει νέα παιδία γεγονός που αύξησε τον ανταγωνισμό. Η ξηρά προπόνηση συνεχιζόταν. Οι φιλίες και οι γνωριμίες κρατούσαν τον όχι και τόσο μικρό πλέον αθλητή στο χώρο καθώς τα ταξίδια σε διάφορα μέρη της Ελλάδας είχαν γίνει μια ευχάριστη συνήθεια. Διήμερα πρωταθλήματα, Πανελλήνιοι αγώνες από Χανιά μέχρι Κοζάνη και Γιάννενα έκαναν το άθλημα μια ευχάριστη απόδραση. Το ραντεβού για τον επόμενο αγώνα πάντα ανανεωνόταν.
Τα γεγονότα όμως που θα επακολουθούσαν όμως κάπως θα τάραζαν τα λιμνάζοντα νερά. Το 2023 η Ελλάδα θα φιλοξενούσε για πρώτη φορά το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Πρακτικής σκοποβολής. Η 6η Θέση το προηγούμενο έτος στο Πρωτάθλημα της Α ζώνης και η διάθεση για να φορέσει τα χρώματα της γαλανόλευκης σημαίας ο μεγάλος σε ηλικία πλέον σκοπευτής λέει τον ίδιο εκείνο προπονητή του:
"Θέλω να το δοκιμάσω". Επακολούθησε ένα ομολογουμένως "καυτό" καλοκαίρι προετοιμασίας. Πολλές ώρες ξηράς προπόνησης νωρίς το πρωί σχεδόν σε καθημερινή βάση, μερικούς κάλους στα χέρια και πλέον πολύ περισσότερες σφαίρες στο πεδίο βολής άρχισαν κάπως να κάνουν το χρονόμετρο και την ξηρά προπόνηση να συμφωνούν. Το Πανευρωπαϊκό έγινε, από τις 5 μέρες στην Κόρινθο ο αθλητής μας έπαιξε μόνο την μία... Σε αντάλλαγμα στο πρωτάθλημα Α ζώνης της ίδιας χρονιάς απόσπασε για πρώτη φορά την 4η Θέση σε ποσοστό 90,71% με τον τρίτο αθλητή σε ποσοστό 91,32%. Η νίκη είχε έρθει.. Η σκληρή δουλεία , η επιμονή και υπομονή του αποτελούσαν μια προσωπική νίκη. Ήταν καλύτερος από ότι εχθές και αυτό είχε σημασία. Στον δικό του ρυθμό μέρα με την μέρα, χρόνο με τον χρόνο γινόταν καλύτερος γιατί αυτό έχει σημασία στον αθλητισμό στο τέλος της ημέρας . Μπορεί να έκανε διαλείμματα όμως Δεν τα Παράτησε ποτέ...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου